[105] Pō neizrečeniōmu milosrьdiju i človekoljubiju vladiki mojego slatkago mi Hrista, po izvolěniju i milostivьnomu jego prizrěniju, |2| jaže na carstvě mi blagodetь prěsvetago svojego D[u]ha pokaza |3| jakože izlija na svetije svoje učeniki i apostoli rek imь: Iděte vь vssu (!) vьselennuju i propovědite slavu mojego |4| božьstva. Ō vsepětaja Vladičice gospožde i prětьstatelnice i pokrovitelice, stěno hristijanьska, nadežde |5| i upovanije nenadejuštim se. Těmžde (!) i azь rabь tvoi Stěfan Uroš CARЬ sija moja malaja prinošenija |6| prinesohь vь darь te, i k tebě priběgaju ište pomošti i zastuplenija jeda bi me izbavila muki věčnije |7| i da bi mi bila prětьstatelnica i pokrovitelnica (!) vь dьnь strašnago i ljutago ōtvěta i da bi me pokri|8|la krovōm krilu tvojeju, da me ōgьnь ne ōpalitь grěhovni. I sija moja malaja prinošenija prinesoh, i priloži |9| carьstvo mi [106] vь darь Vladičici gospoždi materi Božijei crьkьvi hilandarskōi kako poiska na carьstvě mi mnogovьzlju|10|bleni vlastelinь i brat carьstva mi veliki vojevoda Nikola, kako da priloži i da mu potpiše carьstvo mi materi Bōžijei |11| hilandarьskōi crьkьvь u Kon’či Svetago Stěfana što si jestь sьzidalь svoimь trudōm i ōtkupumь (!) u svojei baštině |12| zapisnoi, što mu jestь zapisalь i utvrьdilь roditelь carьstva mi, u baštinu do věki, svetopočivьši carь. I tuzi crьkьvь |13| prilaga i potpisuje carьstvo mi materi Božijei hilandarskōi, vь pomeь carьstva mi i vь pomen brata carьstva mi vojevode Nikole |14| i vsěmi seli crьkve Svetago Stěfana. Selo Konča, selo Lubnica, selo Trěskavьcь, selo Sugi Dolь, selo Dědino, selo Rakitьcь, |15| selo Sěništa, selo kde jestь sědelь Dobroslavь Karbikь, selo polь Tudōrice, selo Kostadinici, selo gde je sědelь Kosta|16|dinь, sselo (!) Negronfōti, selo Grkovь Dolь, selo Sveti Kostadinь, i sela ina koja se nahoda u meteseh kōnčkihь, |17| mala, golěma kude jestь posadilь vojevoda ōtroke svoje. I sijazi sela više pisanna Svetago Stefana |18| da si ima i drži božьstvinaja crьkьvi mati Božija Hilandarska s ljudmi, s vinogradi, s planinami, s vodeničijemь, |19| sь je livadijemь i prosto rekše sь vsěmi megjami i pravinami i sь vsěm periōrōmь selь tehь. I posele |20| da ne meteha ni ōblada nimi niktō, razvě svetaja i božьstvьnaja crьkьvi. Ni da jestь volьnь ktō čto ōdnesti |21| ōtь crьkvi, sih više pisannih, ni děte vojevodino, ni rod imь, ni kto malь ni velikь. I molju že pače i zaprěštamь |22| jegože Bogь izvoli po mně biti nastolniku carьstva mi, sijemuzi SLŌVU carьstva mi ne potvorennu biti, |23| nь pače potvrždati, nь shranjati. Kto li drze razoriti ili čto odьneti odь sihь više pisannih da jego ra|24|zoritь Bogь i prěčistaja mati Božija i da jestь proklet ōd Gospoda Boga vsedržitela i ōdь vseh svetih Bogu ugodivših |25| pričtenь kь Jude i Ariju i k těm [107] rekšim: krьvь jego na nasь i na čeděhь naših. I mati Božija Hilanda|26|rьska <>...i tirklet vь sijemь věcě i priduštem |27| <>. se i utvrьdi vь lěto ·ѕ· i ·ō· ·od· indi |28| <>
SRЬBLEMЬ i GRЬKŌMЬ.
<>